O książce: rok / Stefan VUL stał się swego rodzaju mitem francuskiej literatury SF. Z zawodu dentysta, dosłownie „eksplodował” w tym, publikując od 1956 do 1959 roku. jedenaście powieści, po czym na długi czas zamilkł. I to przy najbardziej pochwalnych reakcjach krytyków! Oto niektórzy z nich: „szok”, który przerodził się w „zachwyt”, „dobry, po prostu znakomity pisarz”, „który pokonał” Anglosasów „w dziedzinie, którą uważali za swoją”, „wykazał się zdolnością do poetyki , bez zaniedbywania i z lekką satyryczną nutą... Sukces był natychmiastowy, znaczący, długi... „Jego styl to nieustanny dialog postaci, łatwo powstająca osobista «wizualizacja» tego, co jest opisywane, niesamowita zdolność prezentujący materiał. Głównym tematem jego twórczości jest walka człowieka z wrogim środowiskiem, w tym przejawami niebezpiecznych mutacji, w konfrontacji z którymi uwypuklają się jego najlepsze cechy osobiste. Kolejną troską Vula jest Czas. To drugie jest często istotą jego powieści. Autor ten ma w sobie „coś tajemniczego, niepoddającego się krytycznej analizie, co pozwala jego powieściom otwierać się we wszystkich możliwych sensach, wyskakiwać ze swoich ciasnych formalnych gorsetów, przebijać się gdzieś w górę sufitu racjonalności, naładowywać zdrową postawą i entuzjazmem. ” Opanowuje „sztukę opowiadania historii, która jest jednocześnie bardzo prosta i złożona… i wykorzystuje ją w pełni, być może intuicyjnie” (Denis Philip).